Vergeten...

Zoals ik al zei vergeet ik vaak dingen in mijn blog te zetten omdat ik zoveel mee maak! Toch zijn er nog wel een paar dingen het vermelden waard.

Ik kende het wel, dat opstaan als de leraar binnen komt, maar enkel uit films of boeken. Hier doen ze het echt, iedereen staan netjes op en gaat pas zitten als de leraar het aangeeft. Zo ouderwets!
Als ik tegen Lucie fluister dat ik het echt gek vind, dat ik er nooit bij had stilgestaan dat het echt gewoon nog gebeurd, fluistert ze terug dat ze hier op het lycée er helemaal niet streng in zijn: 'het hoeft niet eens bij alle leraren!' Op het collège, zo verteld ze me, was het behoorlijk strafbaar als je niet opstond. Daar was het verplicht. Collège is in nog wel meer dingen strenger dan op het lycée... Juliette legt me uit dat mobieltjes op het collège verboden zijn, maar niet zoals op het Lycée alleen in de les, maar op het hele school terrein zolang als de dag duurt, dus óók in de pauzes! Gelukkig maar dat op het Lycée je mobiel enkel voor drie dagen word afgepakt als je een smsje krijgt... Haha!

Daarnaast heb ik nog iets ontdekt. De bel -die een mozart muziekje is, en een ander muziekje voor het eten dan voor de andere pauzes- gaat alleen in de gangen, in de klassen zit geen bel. Als de bel gaat, springen wij in Nederland spontaan op, de leraar die misschien nog bezig was totaal negerend. Maar hier in Frankrijk bepaalt de leraar wanneer de les is afgelopen, als de bel gaat en je andere klassen naar buiten hoort gaan kan het makkelijk dat jouw klas nog 10 minuten moet blijven noteren, schrijven en luisteren. Heel raar, want als de leraar de bel niet hoor (omdat die dus niet in de klassen af gaat) kan het zijn dat je je pauze gewoon in de les door brengt...

Tenslotte nog iets, waarvan ik en vrijwel alle 800 leerlingen op het Lycée, en ik denk de leraren ook, het belachelijk vinden. We kregen maar liefst 120 minuten les over iets waarvan we in Nederland niet eens zouden verzinnen dat je er les over kon geven. De eerste 60 minuten gingen over het Lycée-systeem, maar niet over het soort systeem waarover je denkt dat het gaat. Nee, eerst moesten we de hele schoolleiding, plus zusters en kantinejuffrouwen uit ons hoofd leren en de hoofden leren kennen van foto's. Vervolgens moesten we leren waar in het gebouw je die kan vinden, hoe je ze aanspreekt, wat ze doen, met hoeveel ze zijn etc etc. Je zou bijna denken dat we het aantal papiertjes op hun bureau moesten weten. Wat gaat ons het aan hoeveel mensen er in de Vie Scolaire (administratie kamertje) werken en wanneer die wisselen?! Dat is toch hun vak? Maar dat tot daar aan toe, vervolgens gaan we over tot de orde van de dag: de tuinen van de school. Erg interresant, wanneer die onderhouden worden.
Op het moment dat ik létterlijk bijna in slaap dreig te vallen tikt Manon me aan dat we éindelijk mogen gaan. We krijgen zelfs nog een boekje mee waarin alles staat dat ze ons dat uur hebben verteld, waarom niet gewoon dat boekje in 5 minuten uitdelen? (Dat is nog zoiets, ze lezen hier élke zin, élk woord, zelfs elk puntje (echt waar!), hartop en klassikaal voor) Na de pauze, waarin we onze woede over de tijdverspilling van les over de tuinen van de school uitspreken, krijgen we nog een mysterieuze les. Niemand weet wat ons te wachten staat, maar saaier dan de vorige les kan het toch niet zijn? Wel dus.
Eerst moeten we een hele lijst invullen over hoe we werken, hoeveel we slapen, wanneer we ons huiswerk maken en wanneer we bedenken wanneer we het maken, wanneer we onze schooltas inpakken, wanneer we onze kleren klaarleggen en ga zo maar door. Het houd niet op, maar het is nog niks vergeleken bij wat daarna komt. We mogen alles nog eens dunnetjes overdoen, we moeten een weekplanning inkleuren: geel is eten, blauw is slapen, rood is school, groen is vrije tijd en grijs is huiswerk. Hoogst interresant. Tot slot blijkt ook nog eens dat we dit vel helemaal voor onszelf hebben ingevuld, we hoeven het niet eens aan de lerares te geven. Wat leuk, een lijst voor mezelf met wanneer ik slaap, erg leerzaam.
Maar het leukste komt nog, (ik vind het inmiddels niet erg meer, in deze les mogen we praten en het is eigenlijk heel gezellig) we krijgen informatie over hoe je je huiswerk moet maken. En één feit maakt toch wel diepe indruk op me:
je moet geen huiswerk in de Hyper U, de mega supermarkt vlakbij school, maken. Huiswerk in de supermarkt? Ik heb het vast verkeerd verstaan. Maar nee hoor, de kinderen beginnen druk te praten en giechelen maar de docente kijkt ons doodserieus aan en vraagt geirriteerd om stilte.
Geen huiswerk in de supermarkt, begrepen?

Dikke zoen! Bo