Vandaag ging om kwart voor 7 de wekker, ik was meteen klaar wakker.
Eindelijk, mijn eerste schooldag in Frankrijk: met Franse kinderen, Franse leraren, Frans eten en vooral een Franse taal.
Ik begin nu al verschil te merken in mijn Frans! Vooral in het verstaan, ik wist niet dat dat zo snel zou gaan! Ik kan de leraren vrij goed volgen, al kan ik daardoor nog niet meekomen met de les want ik weet niet hoe ik moet antwoorden haha.
Ik ga hier met de auto naar school, hoewel het vijf minuten lopen is. Maar nu ik mijn rugzak heb ingepakt begrijp ik waarom. En mijn god wat een dagen! Ik begon om 8 uur en eindigde om half 6! En het was nog maar een introductiedag!
Het was een dag voor alleen de 'seconde' van de school, de nieuwe klassen dus. Le première en le terminale beginnen morgen pas, dan is het dus nog drukker, en het was vandaag al zo druk! Ik had het idee dat er veel meer leerlingen op deze school zitten dan op het MLA, maar toen ik vertelde dat er op het mla 1600 leerlingen zaten vielen ze bijna van hun stoel.
Dans le matinee (voor de lunch) kregen we roosters, een soort absentie- en regelement boekje, papieren, een rondleiding etc etc. Toen ik het schoolplein op kwam zag ik rechts en voor me de school, maar links stond ook een enorm gebouw. Dat bleek het internaat te zijn, daar slapen en leven de kinderen die te ver weg wonen om naar huis te gaan (ik las de regels van het internaat in het boekje, poeh!).
Na de lunch (patatjes, vlees op stokjes, koekjes, appelmoes en yoghurt!) begonnen we met het gewone rooster. Alleen... Dat had ik niet door. Zodra de bel ging (een heel vrolijk muziekje waarvan ik ook niet door had dat het de bel was) sprongen de meisjes en jongens waarmee ik de pauze had doorgebracht (één uit mijn klas) op en haasten zich naar binnen. Toen kreeg ik door dat we gewoon les hadden, de eerste echte les. Ze raakten behoorlijk in de stress toen ze erachter kwamen dat ik niet wist waar ik heen moest, want te laat komen is absoluut iets vreselijks. Ze leverden me af bij de schoolleiding gaven me twee kussen (zoenen, zoenen, zoenen. ik begin het te leren...) en haasten zich weg. De schoolleiding was heel vriendelijk, ik moest nog op de foto omdat er geen pasfoto van mij was en toen bracht een meisje me naar een lokaal waar franse dikke leraressen druk met elkaar in discussie was terwijl meer dan 31 paar ogen (want sommigen hadden geen plek) stilletjes toekeken.
Het meisje en de jongen die me naar de schoolleiding hadden gebracht bleken ook aanwezig. Uiteindelijk werd besloten welke lerares haar leerlingen mee naar een ander lokaal moest nemen (denk ik). Ik ging met een klein Frans vrouwtje mee samen met vier andere leerlingen.
Ik bleek terecht gekomen bij de "Section Europeenne". Een soort extra keuzevak. (Geen idee hoe ik daar ben gekomen want achteraf bleek mijn gastfamilie ook nog nooit van dit vak te hebben gehoord). Mijn keuzevak "L'Europe" (of section Europeenne, ik weet het niet) bleek Histoire de Geographie in het Duits te zijn! Histoire de geographie is wat wij geschiedenis en aardrijkskunde noemen, hoe dat samen één vak kan zijn weet ik ook niet. En hoe je dat kan combineren met Duits begrijp ik al helemaal niet. Maar ja, het zijn Fransen. Madame bladibla (vergeten) legde uit dat ze ook helemaal geen Duitse lerares is, maar alleen Histoire de Geographie lerares. Maar ze houdt wel van taal en ze heeft ook in Duitsland gewerkt dus ze praat Duits. (Wie in godsnaam heeft een vak bedacht dat Geschiedenis, Aardrijkskune en Duits in één is en dat wordt gegeven door iemand die geen Duits geeft?!). Eerst gaan we naar een lokaal waar het bord schuin aan de muur hangt. Een schoonmaakjuffrouw en een reparateur man sturen ons het lokaal uit om het bord te repareren (? daar hebben ze de hele ochtend de tijd voor gehad en dan gaan ze het doen als de lessen beginnen...), dus gaan we naar het lokaal ernaast waar we af en toe ons verhaal moeten herhalen door de boor van de reparateur.
Naast me zit een meisje die Tania heet en die uit Engeland bijkt te komen, ze is hier al zes maanden. (Later in de pauze komt ze naar me toe om me te vertellen dat ik me geen zorgen hoef te maken en dat ik naar haar toe kan komen als er iets is). Ze blijkt nog nooit Duits te hebben gehad en verontschuldigend verteld de lerares dat je dit vak dan helemaal niet kan hebben, ze wordt terug gestuurd naar de bomvolle andere klas. Na tien minuten komt er een nieuwe leerling bij: Een Duitse jongen die hier net is aangekomen en die zes maanden zal blijven. De lerares verteld hem dat hij haar mag verbeteren met 'der' en 'das' etc.
Daarna heb ik nog "Physique & Chimie" (natuurkunde en scheikunde is ook één vak) van mijn "Professeur Principal" (mentor Mazurier). Ze is heel aardig en vraagt af en toe of ik het nog begrijp. Het is moeilijk omdat ik mijn bril vergeten ben, en ik moet het toch hebben van lezen op het bord als ik de lerares niet meer kan volgen. Gelukkig zit er een aardig meisje naast me die elke keer haar agenda naar me toe schuift zodat ik het kan overschrijven.
We krijgen ook nog meteen ons eerste huiswerk mee, maar dat blijkt niet veel soeps. Wel kost het me meer tijd dan het me in Nederland zou hebben gekost: alles moet zó vreselijk netjes! Álle kinderen hebben hier een enorme etui, enorme rugzakken en enorme mappen met eindeloos veel papieren, mapjes, schriftjes. De etuis puilen uit wat je gaat hier absoluut niet naar school zonder lijm, schaar, pennen, potloden, markers, linialen, passers etc.
Ik heb net mijn tas voor morgen ingepakt, MIJN GOD. Ik krijg hem bijna niet meer dicht en het ziet er zo belachelijk uit, mijn North Face rugzak staat helemaal bol haha! Maar ik ben vast niet de enige met zo'n debiel groot ding, ze hebben hier namelijk geen kluisjes.
Er is nog iets heel geks: op het schoolplein hangen tegen de muur een soort ijzeren rekken. Het lijken een beetje van die fietsenrekken waarmee je je fiets verticaal aan de muur hangt. Maar in de pauze kom ik erachter dat iedereen daar zijn rugzak in legt voordat ze gaan eten. Het is een heel maf gezicht, net als de rugzak/jas vakjes die ze op de basisschool hebben.
Juliette kwam me na school ophalen om samen naar huis te lopen, ze loopt de komende dagen mee tot ik de weg zelf ken.
Een sleutel is niet nodig, de deur is nooit op slot. Dat was wel gek de eerste dag. Ik als stadskind ben niet gewend dat 's ochtends de buren, vrienden en familie langs komen, enkel en alleen voor 'La Bise' (zoen zoen zoen...). Het was wel grappig, het geeft een heel dorps gevoel. Toen we een wandeling door het stadje maakten hingen er ook steeds mensen uit de ramen om gedag te zeggen, ook vriendinnen van Alicia, die niet eens mee was!
We hebben net 'Corque Monsieur' gegeten. Het is heel gezellig met Michou, Daniel, Julliette, Florian en Mad (Madeleine, de vriendin van Florian).
Ookal is het pas half 10, ik ga naar bed. Ik ben zo moe!
À Bientôt! Bonne nuit,
Bo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten