1,5 week

Er is nu 1,5 week voorbij en alles gaat nog steeds perfect. Van de downperiode die er volgend YFU-voorbereidingen zou kunnen zijn/komen, heb ik nog niks gemerkt op een beetje heimwee na als ik alle lieve kaartjes lees.

Vorige week had ik voor het eerst gym. We kregen uitgelegd dat we iedere zes weken van activiteit veranderen. De eerste zes weken: Acrogym. En dus begonnen we de eerste les enthousiast met "piramides" bouwen. Gym is hier niet zomaar gym, maar, net zoals bij elke les, word er vreselijk fanatiek mee gedaan. Je bent een loser als je niet al je schoolspullen (in dit geval gymkleren) puik in orde hebt en niet zo vaak mogelijk je hand op steekt. De warming-up is dan ook niet zomaar een warming-up, maar eentje van zeker 20 minuten...
Het piramdes bouwen zelf is wel heel leuk, we rollen over de matten van het lachen.

Verder zijn er hier nog steeds mensen die denken dat Duitsland en Nederland hetzelfde is. Als ik vertel dat ik uit Amsterdam kom roepen ze: 'Oh, kom je uit Duitsland?' En als ik dan zeg dat Amsterdam in Nederland ligt vragen ze onzeker welke taal we daar spreken... Blijkbaar is Amsterdam veel minder bekend dan ik dacht, maar na even nadenken weten ze altijd wel te vragen of we er blowen en of er hoeren zijn. En als ik dat bevestig staren ze me met grote ogen aan. Haha!
Vandaag vertelde Tanya (het Ierse meisje dat hier al zes maanden woont) aan me dat een ander meisje aan haar vroeg of ze Duits praatte toen ze met me praatte. Als Tanya uitlegd dat ik ten eerste niet Duits ben, en ten tweede Engels kan zijn ze nog verbaasder. Want waarom zou je Engels praatten als je niet uit Engeland komt?
Soms zijn ze hier zo wereldvreemd...

Engels (de les) is trouwens ook heel grappig. Het engels dat ze hier praatten verbaasd me, alhoewel menig mens me heeft gezegd dat Frans-Engels belachelijk is, elke keer weer.
Omdat ze hebben geleerd dat de 'i' als 'ai' word uitgesproken zijn er al meerdere mensen die in plaats van iets gedaan hebben (she did), dood zijn gegaan (she daid). En omdat ze geleerd hebben dat 'the' niet uitgesproken word als 'te', word het altijd 'ze', met een harde Z.
Ook de 'H' uitspreken is heel moeilijk voor ze, zo hebben ze het over Oliday, Ello en nog veel meer. Al met al moet ik heel erg mijn best doen om te begrijpen wat ze zeggen. En ik denk niet dat ze het ooit zullen leren...

Verder zitten er wel 4 (!) Cléments in mijn klas, duren de dagen nog steeds heel lang, is het eten nog steeds erg veel (maar wel lekker!), en denk ik niet dat ik ooit aan 'la Bise' zal wennen. Zondag bijvoorbeeld. Toen ik mee ging naar een basketbal toernooi van Juliette. Op de plek waar het team had afgesproken moest ik 14 meisjes twee keer zoenen, het hele rijtje af. En het duurde zo lang! Ik snap niet wie dat bedacht heeft, dat die fransen daar elke keer het geduld voor hebben! Haha.

Net heb ik weer bij de buren gedoucht, want de boiler bij ons is kapot. Ik heb al vier keer bij de buren gedoucht en het begint steeds normaler te worden op op je blote voeten en in je geruite pyjama broek door de straat te wandelen terwijl de buurtbewoners je vrolijk groeten en net doen alsof het normaal is. Moet je je eens inbeelden dat je in Amsterdam op je blote voeten met een handdoek over je arm door de buurt gaat lopen! Haha.

Nu ga ik maar weer even verder met Frans leren, want morgen heb ik een test en ik snap er echt helemaal niks van. Daniel, Michou en Juliette doen hun uiterste best om me te helpen, maar ze komen er zelf ook niet helemaal uit. Het is wel heel gezellig om samen huiswerk te maken.

Salut! Grande Bise,
Bo

ps. bedankt oma en may-an voor jullie lieve kaartjes!