Vakantie!

Lieve nederlanders,
sorry dat ik zo lang niks van me heb laten horen, maar ik had nou eenmaal niet zo veel tijd en om eerlijk te zijn had ik niet al te veel te vertellen. Maar nadat ik gisteren na anderhalf uur met moeite kon stoppen met praten op skype tegen pappa, mamma en zusjelief bedacht ik dat ik dus eigenlijk toch wel wat heb om over te schrijven.

Eerst nog even een toevoeging op mijn vorige blog (over de stemrondes op school), want met die al die stemrondes kon ik bijna niet anders dan er eentje vergeten... En dan nog wel de belangrijkste!
We kregen op school twee aan elkaar geniete enveloppen mee voor de ouders: een bruine, met iets erin, en een kleinere roze, leeg. In de bruine zaten 'promotie-foldertjes', van verschillende 'partijen' waarin met blokletters stond geschreven: STEM OP ONS. De ouders moesten in de roze envelop (niet in een andere envelop, raakte je de roze kwijt dan heb je pech, je moet namelijk toch echt met een roze school envelop stemmen) hun partij van keuze doen en die moest ik meteen de volgende dag naar de Vie Scolaire brengen: handtekeningen, data enz enz, en hoppa in een enorme officiele stembak met zo'n hendel eraan.
Niet aan mij vragen waarvoor al deze stemrondes dienen want de regering bepaalt hier álles! Die stemrondes zijn een schijn om mensen het idee te geven dat ze nog iets te zeggen hebben hier, maar dat is dus absoluut niet het geval.
Álles is hier een en al propaganda, of hoe je dat ook noemt. Ik vond nederland al streng, met al die zeurende politie als je een stukje over de stoep fietst, ik kan toch zeker zelf wel bedenken wat veilig is en wat niet? Nou híer is het zelf-nadenken de mensen afgenomen, ze weten gewoon niet meer hoe het moet.
Onder elke voedselreclame word aan de onderkant zo'n lopende tekst gezet die voedselvoorschriften leest: niet teveel boter, niet teveel zout, niet teveel blablabla. Een tijdje geleden verdwenen de zoutzakjes uit de kantine, nu moeten we aardappelen zonder zout eten. Ik dacht dat het zout gewoon op was, maar toen er na een week nog geen nieuw zout was vroeg ik: 'Hebben ze nog geen nieuwe bestelling gedaan?'
Oh Bo toch, heb je dat niet gehoord? De regering heeft de voedselregels voor de scholen nog strenger gemaakt, we mógen helemaal geen zout meer!
Ze mogen het dan allemaal goed bedoelen, de franse ministers (of wie daar dan ook hun tijd aan mogen verdoen), maar in plaats van zestienjarigen geen zout meer te geven kan je ze ook gewoon bij biologie wat nuttigers leren dan zes lessen lang blaadjes te bekijken...
(behalve dat we geen zout meer mogen, hebben de ministers ook de maaltijden voor het hele jaar in heel frankrijk vastgesteld, en die menu's sturen ze dan op naar de KOKS. Ik dacht dat je als kok zijnde eten bedenkt, en als minister zijnde met heel andere dingen bezig bent...)
Enfin, zo gaat dat hier nu eenmaal!

De pepernoten die mamma en pappa hebben opgestuurd waardeer ik heeel erg! Wist niet dat ik die, terwijl er normaal nooit bijzonder veel behoefte aan heb, zo kon missen! Maar als je ze eet voel je je zo nederlands, en dat mis ik toch af en toe toch wel (:
en al die fransen die maar blijven praten over kerst... Daar heb ik dus helemaal niks mee, sinterklaas is gewoon zo veel leuker! En dan probeer ik de surprises uit te leggen, zeggen ze 'Ooh! Zoals de Piña Colata's in Spanje!', Eh... ja beetje ja...
Misschien dat ik na dit jaar ook een echte kerst fan ben geworden, wie weet.
En ik moet natuurlijk ook nog even melden: ik ben nog steeds niet gewend aan de overheerlijke lunches hier. Zondagmiddag, toen ik door middel van twitter om 13h door juliette werd wakker gemaakt (reveille toi! mes grand-parents sont là! :D), kwamen Papi&Mami van vaders kant en Papi&Mami van moeders kant (zo eten opa's en oma's hier) 'lunchen'. A.K.A: om 12h op bezoek en eten tot 17h.
HEERLIJK!!! Juliette en ik hadden ook heel veel plezier met het papieren tafelkleed, dat we aan flarden scheurden en van de flarden maakten we stropdassen, haarstrikjes, vlinderdasjes, hippiebanden etc etc.
Verder ben ik een lijst begonnen met alle fantastische dingen die ik écht op z'n frans moet introduceren in nederland (En helaas is het nog steeds niet gelukt om de fiets hier van z'n 'nerd-en-nietcool' status af te helpen...)!

Vandaag ben ik met Alicia en Juliette naar een soort spa gebeuren aan de zee geweest. Een enorm wit hotel in een uitgestorven badplaats, het zag er vrij treurig uit maar het schijnt in de zomer wel een vrolijk stadje te zijn. Het spa gebeuren was niet al te indrukwekkend, je kan beter naar de hongaarse badhuizen, maar het was wel hartstikke leuk om een dagje met Alicia (die ons heeft gereden in haar eigen auto, voor haar achttiende verjaardag gekregen) en Juliette op stap te zijn! Tussen de middag gingen we lunchen in het huis van TonTon en TaTa (zo heten oom en tante frans-spreektaal), die in de wintermaanden ergens anders wonen. Na de lunch zijn we nog even naar de zoute zwembaden terug gegaan waar ik mijn engelse boek 'A secret Kept' (Tatiana de Rosnay, van 'Haar naam was Sarah') uit heb gelezen en waar Juliette me de achterkant van haar franse boek uit heeft gelegd (daar deden we ongeveer een half uur over haha).
Morgen heb ik nog een dagje om alle brieven te beantwoorden, nieuwe brieven te posten, mails te schrijven, foto's te sorteren en woensdag komt Debbie (YFU'er uit Mexico, die nu in Niort woont)!
Debbie blijft tot vrijdag en dan nemen we samen de bus naar Niort waar ik tot zondag bij haar blijf, kan ik EINDELIJK voor het eerst shoppen in frankrijk!
Als ik terug kom uit Niort heb ik nog twee dagen om oma's kaaskoekjes te maken, ze kennen geen zoute koekjes! En dan moet ik alweer naar school: onze woensdag word die week vervangen voor het rooster van vrijdag, wat betekend dat we in plaats van om twaalf uur, nu om half 6 klaar zijn. En dat terwijl we die die week gewoon nog een echte vrijdag hebben! Maar we hebben door de vakantie zogenaamd wel weer genoeg geluierd dus gaan ze dat proberen in te halen door de woensdag gewoon voor een keertje weg te laten... Rare mensen, die fransen.
Mijn frans gaat nog steeds langzaam, maar constant, vooruit! Ik kan maar niet wachten tot het punt waarop ik echt denk: nu kan ik lekker foutloos een babbeltje houden! Maar ik vrees dat dat nog wel even gaat duren, want frans is elke dag weer moeilijker dan ik de dag ervoor dacht.

Bisous!

Stemmen

Hee lieve blog lezers.
Als je nog steeds bij de trouwe lezers hoort bedank ik je daarvoor enorm!
De afgelopen tijd hebben er verschillende 'Stem rondes' op school plaats gevonden. Allemaal op zo'n typisch franse manier, beeld je maar in.
De eerste stemronde was die voor de klassen 'delegée' (klassenpresident ofzo. Deze vond, ik geloof, ongeveer twee weken geleden plaats. Nog niet zo officieel: tijdens scheikunde/mentoruur (dat is hetzelfde want de scheikunde lerares is mijn mentor).
Iedereen moest voor ronde 1 op een briefje de naam van één jongen en één meisje uit de klas schrijven. De stemmen werden meteen geteld en op het bord geschreven.
Je kon je opgeven als je graag delegée wilde zijn zodat de klas wist wie dat graag wilde, maar je mocht op iedereen willekeurig stemmen.
Er was maar één jongen die zich opgaf (meer voor de grap, hij is de clown van de klas) en één meisje die zich opgaf (een meisje die al haar hele leven de beste van de klas wilde zijn, zo werd mij verteld, en op het collège altijd delegée wilde zijn maar daar werd altijd gestemd op een populairder meisje dus werd ze het nooit en nu zat dat populairdere meisje niet meer in haar klas dus greep ze dit keer haar kans). Natuurlijk werden die twee delegée.
De tweede stemronde was die voor vice-delegée. Deze ging precies hetzelfde, je moest twee namen op je briefje schrijven (jongen & meisje) behalve dat er dit keer maar één vice-delegée uitkwam.
Een jongen uit mijn klas had het leuke idee om heel hard door de klas te roepen dat hij op mij ging stemmen, en je raad het al, iedereen ging in plaats van vertwijfelend met zijn pen te spelen enthousiast de brefjes invullen.
Het was nog even spannend maar uiteindelijk werd ik, jawel, vice-delegée.
Gelukkig heb je ook nog het recht om je toegewezen positie af te wijzen, en dat deed ik met genoegen want ik had gelukkig net genoeg mensen zover weten te krijgen om die jongen die mij tot vice-delegée had gemaakt op de tweede plek voor vice-delegée te krijgen.
De derde stemronde was iets wat ik nog nooit heb meegemaakt, zo idioot! Er stond een week lang een groot bord in de hal bij de ingang van de school. Er hingen, ik geloof acht, A4-tjes op met op elk A4-tje twee mensen uit dezelfde klas die zich hadden aangeboden als kandidaat. Ik weet nog steeds niet waarvóór ze zich dat wel niet hadden aangeboden (zelfs na het stemmen), maar uit elke klas waren het twee mensen voor twee verschillende titels. Voor deze twee titels word één koppel gestemd, en dat is altijd een koppel uit dezelfde klas.
Onder fototjes en naam stond een klein tekstje waarin de kandidaten zichzelf presenteerden (belachelijk officieel allemaal).
De kandidaten waren geen van allen delegée.
Na een week werde de klassen een voor een naar de presentatie zaal (salle de bladiebla. ze hebben hier voor alles een 'salle' behalve de normale klaslokalen) geroepen. En toen ik daar binnenkwam wist ik niet wat ik zag: behalve het bord met de presentatie van de kandidaten waren langs de muren allemaal echte stemhokjes, met gordijntjes en al neergezet. Ik heb geloof ik nog nooit zo iets belachelijks gezien, het leek wel alsof we een toneelstuk speelden! (in feite deden we dat ook ahaha). Maar ik vond het wel heel leuk.
We kregen allemaal een briefje met de namen van de kandidaten in paren erop gedrukt. We moesten van de acht paren één paar doorstrepen waarvan we zeker niet wilde dat die het zouden worden. Ik heb heel stom, gewoon voor degene gekozen met de stomste foto, maarja ik begreep de tekstjes gewoon niet en ik moest toch kiezen...
Bij het briefje kreeg je ook nog een blauw envelopje, en je raad het al, we kwamen er niet zo makkelijk van af door in het stemhokje gewoon een streep te zetten...
Eerst kregen we een tien minuten demonstratie waarbij ons werd getoont op welke we manier er van ons verwacht werd dat we, jawel, ons envelopje dicht vouwden. Ik overdrijf geen woord.
Vervolgens moest je naar de andere kant van ons stemkantoor lopen waar verschillende bakken waren met een meneertje ernaast. De bakken waren verdeeld in letters, je moest naar de bak waar de eerste letter van jouw naam (achternaam dus, bij het oplezen van de presentie lijst lezen ze ook eerst je achternaam) op stond en daar deed de meneer met een hendel een leukje open waar je je -op de juiste manier opgevouwen- envelopje in deed maar niet nadat je eerst je handteking op een lijst had gezet.

En klaar is kees! Nu maar wachten op de uitslag van deze spannende verkiezingen voor... tja, weet ik dus niet.

XOXO bo

ps. sorry dat ik niet zoveel foto's plaats maar ik ben beter met teksten haha
(en ik ben het kabeltje van mijn camera kwijt)

Triathlon en andere dingen

Kort vervolg op mijn vorige blog.
Mijn eerste tennis training was echt heel erg leuk! Ik vind tennis zo leuk! Mijn groepje is heel aardig, ze kletsten heel wat af en vonden het heel leuk dat ik erbij kwam. Voor het tennissen doen ze het duidelijk niet, na vier jaar tennissen zijn ze ongeveer net zo goed als ik op mijn eerste training en roepen ze na een half uurtje dat ze moe zijn, maar dat maakte niet uit want het was heel gezellig.
Morgen heb ik alweer mijn tweede training en ik heb er heel veel zin in.

De reunie in Nantes was geweldig!! Het was zó leuk om iedereen weer te zien! Mijn toetje was helaas één grote mislukking, de griesmeelpudding was niet stijf geworden en dus moest je het als papje eten... De smaak was wel hetzelfde als normaal. - Heel toevallig: de volgende dag op school was het toetje bij de lunch griesmeelpudding! -
Het was vreselijk warm op de reunie, in de zon wel 35 graden! Ik heb met een paar meisjes afgesproken om elkaar in de vakantie op te zoeken en we willen ook naar een concert in Parijs gaan, daar kunnen we dan slapen bij een gastzus van een meisje uit Hongarije. Maar ik weet niet of dat ook echt gaat gebeuren.
Er was niet echt een programma, we hebben een uurtje in groepjes gepraat en daarna hebben we enorm veel gegeten (natuurlijk) en nog meer gepraat.
Ik verheug me nu al op de volgende reunie, die is in Januarie: een heel weekend aan zee! (jammer dat er dan sneeuw ligt...)

En nu 'actueel'.
Op school gaat alles nog steeds z'n gangetje, ik begin steeds meer te begrijpen. Ik heb met Juliette een film in het frans gekeken (zonder ondertiteling) en die begreep ik vrijwel helemaal!
Gisteren (zaterdag) ging ik met Juliette en vier van haar vriendinnen naar de nationale Triathlon kampioenschappen kijken, want jawel, die worden in Parthenay gehouden!
Het hele 'Base de loisirs' (het park vlakbij ons huis, waar ook de tennisclub en het zwembad zijn) was afgezet met linten, overal stonden fietsen, liepen mensen in hardloop kleren of wetsuits en in de sloot zwommen mensen met badmutsen.
Er was ook een podium met een babbelende man en een scherm waarop je de zwemmers in het zwembad kon zien. Het is echt een enorm groots spektakel voor zo'n klein stadje, dus dat was heel leuk om te zien.
Ik kreeg spontaan zin om mee te doen (behalve het zwemmen in de sloot dan).
Ik ben net ook nog even naar een voetbalwedstrijd van een of andere neef vlak buiten Parthenay gaan kijken met Alicia, maar daar zijn we na een kwartier weer weg gegaan want het was niet echt interresant haha...

Het is raar, je zou denken dat ik na een maand toch wel zo'n beetje alle gekke dingen heb gezien en gewend ben, maar ik kom nog elke dag dingen tegen waarvan ik denk 'Hè?', en aan de 'Bise' en het warme eten wen ik ook maar niet (alhoewel ik met beide, vooral het eten, absoluut geen problemen heb).
Vandaag ging ik bijvoorbeeld een gedicht uit mijn hoofd leren. Daniel vroeg wat ik aan het doen was. Een beetje stuntelig probeerde ik uit te legen dat ik het 'uit mijn hoofd' moest kennen. 'Oooh! Uit het hart!' riep hij uit.
Je leert hier niet iets uit je 'hoofd', maar uit het 'hart'! Gekke mensen, die fransen. Wel mooi gezegd.
Op school is de tijdverspilling nog net zo groot, soms vraag ik: 'Hè? Maar waarom zou je dat doen? Dat is totaal nutteloos!' En dan halen de leerlingen hun schouders op. 'De leraar zegt het.'
Af en toe word ik daar een beetje kriegelig van, ze lijken hun eigen hersenen niet te kunnen gebruiken. Bij wiskunde bijvoorbeeld, in een mini toetsje moesten ze uit hun hoofd 10% van 300 weten (JA ECHT, IN DE 4E WORD DÁT OP SCHOOL GEVRAAGD), en wat doen al die kinderen? Die gaan een tabel tekenen, gaan op hun vingers tellen om 300 door honderd te delen en het vervolgens keer tien te doen. On-ge-lo-ve-lijk. Ik kijk hier soms mijn ogen uit mijn hoofd.
In het begin ging ik dan geïrriteerd aan degene naast me vragen waarom ze dat in godsnaam doen, dat we dat in nederland zo en zo en zo doen, en dat dat natuurlijk veel makkelijker is. Maar daar ben ik mee gestopt. Daar moet ik natuurlijk niet aan beginnen, ten eerste moet ik tegen fransen vooral niet blijven herhalen dat het in andere landen soms beter gaat dan hier, en ten tweede kan ik niet het hele franse schoolsysteem veranderen, hoe graag ik dan soms ook zou willen.
Ik heb me inmiddels ook bedacht, dat omdat vmbo, havo en vwo hier allemaal samen zitten, iedereen hier dus (ongeveer) havo/vwo doet, en dat het daarom dus wel op deze manier móet. En zo krijgen hier dus meer mensen de kans om dat niveau te doen.
Of dat nou zou goed is weet ik ook niet.

Ik vind het heel leuk om alle verschillen te zien, te zien dat het ook anders kan (ook al is het in mijn ogen meestal minder praktisch dan bij ons, maar dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat ik in nederland ben opgegroeid en niet hier) en ik begin steeds meer te begrijpen met welke redenen mensen het hier zo anders doen.
Maar ik ben ook blij, dat ik over negen maanden weer lekker in nederland naar school kan, en ik weet zeker dat ik de langste dag op het mla (tot tien over half 4), en het om kwart over 8 melden als je te laat bent (dat is later dan hier de normale dag begint!) opeens heel erg ga waarderen!

Bisous!! Bo

Relstad Parthenay

Hoog tijd voor de nieuwste updates.
Afgelopen week gebeurde er een hoop in Parthenay, misschien wel meer dan in Amsterdam.
Om te beginnen was er dinsdag de leraren staking. We hadden alleen het eerste uur en de laatste twee, wat betekende dat ik van 9h tot half 3 vrij had.
Lucie besloot me de hotspots van Parthenay te laten zien, maar moest eerst nodig de was doen dus ging ik even met haar mee naar huis.
Daar ontmoette ik haar Britse stiefvader, geweldig, dat Engels. Het leek bijna alsof hij het expres deed, dat über Britse accent. Lucie heeft een heel mooi huis, vlakbij het station (dat allang geen station meer is, hoorde ik toen van haar. Parthenay heeft helemaal geen station meer!).
Nadat ze de was had gedaan, ik foto's had gemaakt van het uitzicht vanuit haar kamer (prachtig franse stations straat met van die rechte rijen vierkante bomen), haar 10 seizoenenbox van FRIENDS (!!!) had gezien en twee paar hollandse klompjes had ontdekt(haar vader, die nu in Engeland woont heeft in Nederland gewoond) liet ze me de bioscoop zien. Ik bleek er al geweest te zijn toen we met het basketbalteam van Juliet verzamelde voor een uit-wedstrijd, maar toen had ik niet gezien dat het een bioscoop was hahaha. Tot 18 jaar betaal je hier 3,20 voor de film (en 5 euro voor 3D, want dat hebben ze sinds kort haha)! De bioscoop heeft maarliefst twee zalen, waar ze heel trots op zijn, en draait zelfs af en toe een engelse film zónder voice-over.
Daarna liet ze me een mooie uitzichtplek zien waar we na drie secoden zo snel als we konden weg renden omdat het volgens Lucie de hangplek voor de drugsverslaafden van Parthenay is, en nu stond er ook eentje die tegen de lucht stond te praten...
Om twaalf uur hadden we afgesproken met twee andere meisjes van school bij 'La Mie Caline', dé bakker van het dorp. De american coockies, waar de scholieren hier verslaafd aan zijn, zijn twee keer zo groot als die van de Coffee Company (en vierkant!). Heerlijk! Daar hebben we geluncht met een sandwich bijna zo lang als een heel stokbrood en een american coockie evidemment.
Daarna hebben we de twee leuke kledingwinkels van Parthenay grondig doorzocht en zijn we terug gegaan naar school waar de jongens op het plein rugby speelden en de meisjes onder de bomen in de schaduw lagen.
De leraren mogen best vaker staken.

Vrijdag was het de beurt aan de leerlingen om actie te ondernemen. Halverwege het eerste uur kregen we te horen dat er een "Blocus" (=blocking) plaats zou vinden.
Leerlingen van het tweede Lycee in Parthenay (een lycee met meer praktijk lessen ofzo) zouden onze school gaan 'blocken', wij moesten daarom voor tienen het gebouw uit zodat ze ons niet zouden opsluiten. Ze deden dat als actie tegen Sarkozy die een maand van hun zomervakantie af wil halen.
Helaas bleek dat deze Blocus enkel twee dagen geleden was opgezet, en dat er dus maar ongeveer zestig mensen meededen, helemaal niks dus. Volgens mij klasgenootjes komen bij een goed georganiseerde Blocus soms wel honderden leerlingen opdagen en nemen ze de hele school in bezit!
Bij deze blocus kwam het erop neer dat leerlingen van beide scholen met elkaar in het zonnetje voor de school gingen zitten, en dat wij alsnog naar onze les moesten (wat de helft van de klas alsnog niet deed).
Toen ik die middag thuis kwam hoorde ik van Juliette dat er bij haar ook van alles was gebeurd. Ook op haar school, een college, was een Blocus maar die was helemaal in duigen gevallen toen de bibliotheek en een klaslokaal van haar basisschool, een paar honderd meter verderop, in vlammen op was gegaan! Ze hadden eerder vrij gekregen en hadden op veilige afstand de oranje vlammen vastgelegd met mobieltjes en camera's, de Blocus was al helemaal vergeten.


Net heb ik 'hollandse griesmeelpudding' gemaakt voor de YFU reunie in Nantes morgen! Alle yfu'ers die een jaar in frankrijk zijn hebben zondag een reunie in hun regio. Mijn regio bestaat uit ongeveer twintig kinderen die allemaal komen met hun gastouders en broertjes/zusjes. Iedereen moest een toetjes maken uit zijn eigen land, ik dus griesmeelpudding. Ik hoop dat ie te eten is want het ging allemaal niet zo perfect...
Ik heb heeeel erg veel zin in de reunie want de mensen die ik in Parijs heb leren kennen voelen als vrienden die ik al heel lang ken! Echt heel erg leuk!
Met Luisa uit Berlijn heb ik afgesproken dat ik haar na dit jaar in Berlijn kom opzoeken, en zij komt naar Amsterdam. Met Orsy uit Hongarije heb ik afgesproken dat ik haar in Frankrijk op kom zoeken, zij woont in Bretagne in een huis boven het strand dat uit kijkt over de zee, en ze heef een eigen zwembad (:, wil ik best heen haha!

Volgende week zal ik wel schrijven over de reunie, en... over mijn eerste tennistraining die ik maandag heb! Ik zit in een groepje met drie andere meisjes en een jongen. De jongen en één van de meisjes ken ik al van school, ze zijn heel aardig. Sommigen van de meisjes tennissen wel al 4 jaar (!!), en ik heb nog nooit getennist... Maarja, we zullen zien. Haha

XXX- Bo

ps. wisten jullie dat je hier al scooter mag rijden vanaf 14 jaar? Op school komen allemaal van die hele kleine jongetjes op scooters aangescheurd!
pps. Ze schrijven hier inderdaad alleen op ruitjespapier! Ik heb hier nog niet één keer lijntjes gezien!
pps. Eergisteren kreeg er iemand straf omdat hij zijn boek voor biologie niet bij zich had...