Coucou!

Hey iedereen,
tijd voor een blogje dacht ik.
Zoals jullie in mijn vorige blog natuurlijk gelezen hebben, krijg ik zo nu en dan een belachelijke les over belachelijke dingen. Inmiddels heb ik alweer twee van zulke geweldige lessen erbij gekregen... (tijdens de eerste keer dacht ik: "dit duurt maar tien minuten", inmiddels heb ik de vierde keer gehad en weet ik niet hoeveel er nog komen): de eerste was een soort computer les. 60 Minuten lang leerden we hoe we een word-bestand kunnen opslaan, en kunnen kopiëeren naar een andere map, misschien leuk voor de leraren zelf? Kinderen werden steeds onrustiger, maar even op facebook gaan (zoals we in Nederland al massaal gedaan zouden hebben) is hier absoluut niet mogelijk, want zodra je youtube in typt word dit geregistreerd en word je account afgesloten, computeren op school kan je dan wel op je buik schrijven (niet dat ik dat nou zo graag wil hier, ik heb volgens mij nog nooit zo'n oude computer gezien! Echt niet! Het beeldscherm is bijna zwart-wit...).
Omdat we blijkbaar aan 50 minuten bestandjes slepen wel genoeg over de computer hebben geleerd, is het tijd om op een heuze beamer, aangesloten op een echte computer (jawel!), het schoolregelement voor de, misschien wel, twintigste keer door te lezen. En dat "20e" is niet sarcastisch.
Ik weet nog steeds niet hoe ik dat uur heb overleefd. Misschien vind je dat ik het overdrijf, het was toch maar een uurtje, maar dan ken je de Fransen nog niet.
Na de pauze, waarin óók de Franse kinderen hun ongeloof uitspreken (iets dat heel zeldzaam is, want behalve dat de concierge met de enge sekte-baard "père Noël" wordt genoemd, praat je hier níet in negatieve zin over leraren, het schoolsysteem of iets anders waarover je hier wordt gehersenspoeld) krijgen we nog een fantastisch leuk uurtje van mijn Franse lerares, iemand die engels sprekenden (laat staan nederlanders) niet bepaald stimuleert om Frans te gaan praten (maar vandaag had ik wel lekker een 3 voor Frans, een cijfer dat ik niet als enige had gekregen, en daar ben ik best trots op als niet Frans-sprekende).
We kregen een formulier met vragen (op hetzelfde vergeelde, flinterdunne papier dat we hier altijd uitgedeeld krijgen), en Lucie en ik begonnen al enthousiast onze namen in te vullen. De franse juf bastte door ons gesprek heen: "Lucie, weet je wat je moet doen?"
"Eh... Ja de vragen beantwoorden?"
"Nee! LEES NOU EERST DE TEKST!"
Lucie leest verward de tekst en kijkt me dan stomverbaasd aan. "Het komt er op neer dat je níet de vragen moet beantwoorden."
"Hoe kan dat nou?" vraag ik vertwijfeld, het volle A4 vel bekijkend.
Lucie legt het uit: Bovenaan staat nadrukkelijk dat je éérst alle 8 vragen van opdracht 1 moet lezen, en dan pas mag je doen wat er bij de vragen van je gevraagd word.
Nadat je de vragen, stuk voor stuk rare dingen met moeilijke woorden, allemaal heb doorgewerkt, kom je bij vraag (of beter gezegd: opdracht) 8 aan: maak géén van bovenstaande vragen.
De les die we hiervan moeten leren? Lees voordat je een toets gaat maken eerst alle vragen door.
Heel leerzaam, hadden ze dat niet gewoon even kunnen zeggen inplaats van ons een half uur niks te laten doen? Ik denk dat niet alleen antillianen overal de tijd voor nemen, Fransen mag je daar gerust bij zetten. Die zijn beter in tijdverspillen dan wie dan ook.
Maar ik vind het helemaal niet erg hoor, het is nog steeds heel gezellig!
Na de onnozele opdracht 1 krijgen we nog een opdracht 2 en 3, waarin we weer eens met onze markers en kleurige schoolspullen aan de gang mogen (mijn tubetje lijm is na twee weken bijna op!) en dan moeten we nog een laatste opdracht maken die, zo denk ik in eerste instantie, nog best mee valt, tot we de nabespreking doen. Ik had het kunnen weten. Ook hier komen we er niet vanaf met even snel de antwoorden oplezen, maar... Jullie weten het nou wel.

Door het krakende geluidssysteem word voor de honderste keer wat omgeroepen, ze roepen hier werkelijk elke pauze iets om, en misschien moet dat nog wel vaker van het is echt zó onverstaanbaar dat je denkt dat iemand de "speaker" net heeft uitgevonden. Lucie zegt nog tegen me dat ze het nooit zal verstaan als ze word omgroepen.
Eenmaal op het plein, zittend in de heerlijke Franse zon (gnagna), komt Fanny naar me toe. "Bo, je bent volgens mij omgeroepen, je moet naar de vie Scolaire!"
Lucie lacht.
Ik op naar de Vie scolaire, iets waarvan ik nog steeds niet weet wat het is (dat is nou het effect van een uur durende les daarover, ik val dan gewoon in slaap en weet vervolgens nóg niet wat het is!).
Ik ben opgeroepen omdat ik nog boeken mis (mijn boekenpakket is natuurlijk niet compleet opgestuurd, we zijn in Frankrijk!).
Lucie en twee van haar vriendinnen lopen met me mee naar het internaat, waar enorme stapels boeken staan met 1 meneertje erbij en een enorme rij van leerlingen.
De bel gaat en Lucie's vriendinnen verontschuldigen zich en haastten zich naar hun les (want je raad het al, te laat komen? wat is dat?).
Lucie blijft bij me ("ik zeg wel dat ik het voor je moest vertalen").
Er is alleen één probleem, ik weet niet welke boeken ik mis, aangezien je hier niet voor alle vakken boeken hebt en ik niet weet voor welke vakken ik die dan wél nodig heb. Gelukkig is het probleem zo opgelost.
Het meneertje: "Je zit in de seconde? Dan mis je vast Engels, en Frans maar die zijn er niet." Met mijn Engelse boek, niet wetende of ik mijn Franse boek ooit nog zal zien, haastten we ons naar Physique&Chimie...

Een paar dagen geleden heb ik, op verzoek van mijn Frans lerares, een boekje gekocht om nieuwe woorden in op te schrijven. Het is zo'n boekje waar je normaal gesproken contacten in op schrijft, voor mensen zonder telefoon denk ik.
Een woordenboekje is besteld, dan moet mijn Franse lerares me toch echt een beetje aardiger gaan vinden.

Tot slot nog een paar feitjes:
- "Coucou!" is een soort 'hoi', en word naast Salut veel gebruikt.
- Het toetsenbord van de computer is hier heel anders!
- Kinderen hier zijn echt een beetje bangig voor gesprekken met buitenlanders. Ze vragen bijvoorbaal hoe je mijn naam schrijft, of voor hoelang ik blijf, aan degene naast me! Je moet ze echt laten zien dat je kan praten anders praten ze gewoon niet tegen je. Gelukkig gaat het nu heel goed, het is echt gezellig en ze zeggen allemaal dat ik zo goed frans praat ha ha!
- ik heb echt het idee dat meer mensen hier een bril hebben!
(waarschijnlijk hebben jongeren gewoon niet zo snel lenzen)

Á tout a l'heure!!
XX B.