Noël

Joyeux Noel!
Het is inmiddels alweer voorbij, maar dat vind ik ook wel fijn eigenlijk. Nog meer eten had ik niet kunnen verdragen (en aan 2e kerstdag doen ze niet echt).
Het begon eigenlijk vorige week al, voor mij het eerste weekend van de vakantie (voor jullie Nederlanders een week voor de vakantie). Toen hadden hadden we kerstdiner en kwam de kerstman (mijn gastvader Daniel) langs, in een afgehuurd zaaltje.
Zaterdag was de kerstviering met vrienden. De familie Coutant viert het altijd met dezelfde familie bestaande uit Moeder, Dochter uit eerder huwelijk met man en baby, Man, en drie kinderen van (ik denk) 17, 14 en 11 jaar.
Ze vieren het om het jaar bij de ander, dit jaar dus bij ons. Om het even kort te maken (en niet weer een hele blog over eten uit te wijden), we hebben bij alle diners ongeveer hetzelfde gegeten, traditioneel kerst voedsel: Foie-gras met uiencompot/vijgenjam, zalm, oesters, garnalen, langoustines, vlees met haricots-verts of 'krieltjes', kaas, kaas, kaas, ijs (en éíndeloos veel nootjes, chips, CHOCOLA, CHOCOLA, CHOCOLA, toastjes, ditjes en datjes).
Na het diner met vrienden (van 20u tot 1 's nachts), sliepen we met z'n allen op matrasjes verspreid door het huis (en sommigen bij de buren) omdat er tien mensen meer dan normaal sliepen (de familie die op bezoek was + mijn gastbroer Florian met zijn vriendin Mad, die in Toulouse wonen/studeren).
Ik sliep met Juliette, Alicia en de oudste dochter van de andere familie op Alicia's kamer, maar lang heb ik niet geslapen want we werden de volgende morgen bruut gewekt: de kerstman was langs geweest! De woonkamer was echt bezááid met cadeautjes, er was een heel smal paadjes tussen alle pakketjes vrij gemaakt naar de keuken en de bank, die als eilandje in de zee van cadeautjes diende.
Tot dan toe twijfelde ik nog wat leuker is, Sinterklaas of Kerst. Maar na de cadeautjes wist ik het zeker: Sinterklaas wint met gemak! De cadeautjes, naast het eten toch wel het beroemdste fenomeen bij beide feesten, dienen bij Sinterklaas namelijk voor het échte familie gevoel: met z'n alle kijken hoe iemand in blijdschap zijn cadeautjes uit pakt, en natuurlijk de Surprises al dan niet gedichten (als surprises eens een jaartje worden overgeslagen om het vele werk), waarin je discreet een boodschap probeert over te brengen of gewoon laat blijken hoeveel Sinterklaas van je geliefden houdt.
Bij kerst hier hebben de cadeautjes een geheel andere functie. Het heeft iets weg van Bijenkorf's Dolle Dwaze Dagen maar dan in je pyjama in de woonkamer. De cadeautjes heeft de Kerstman (die verzonnen is als reclame voor Coca Cola, heb ik hier geleerd!!!! NOU JA ZEG. Niks niet broer van Sinterklaas -zoals op de basisschool altijd werd beweerd-, gewoon een slap aftreksel voor een veel te zoet drankje om de verjaardag van Jezus een beetje op te leuken aangezien die man zelf helemaal niet zo'n goed hart heeft als wij allemaal willen; Sinterklaas, dát is de echte Goedheilig Man) van tevoren op naam gesorteerd: alle pakjes voor 'Bo-Shan' liggen samen op een hoopje naast de cadeautjes van 'Juliette'. Iedereen gaat op de grond naast zijn cadeautjes zitten en als Pa de deuren van de Beijenkorf opent is het gewoon een kwestie van zo snel mogelijk al het pakpapier weg scheuren (iets waar ik altijd al slecht in ben geweest, ik ben er zo een die elk plakbandje weghaalt om het pakpapier zonder scheurtjes weg te kunnen gooien, in plaats van als een prop).
En vervolgens rent iedereen door elkaar met zijn eigen cadeautjes, een beetje schreeuwen naar de Kerstman om hem te bedanken.
Nee, geef mij maar elke week liedjes zingen voor Sinterklaas om te laten zien dat je heus wel lief bent, en vervolgens een gênant gedicht schrijven over je zusje om haar te laten blozen voor al je ooms en tantes.
En nu kan ik natuurlijk nog gaan vertellen dat we na een uitgebreid ontbijt (rond elf uur) -met échte franse croissantjes, dat wel- om twaalf uur met z'n allen de auto in gingen naar het volgende afgehuurde zaaltje om opnieuw het klokje rond te eten (letterlijk) met familie van vaders-kant...
maar het komt er op neer dat ik Sinterklaas gemist heb met zijn originele surprises en chocolade letters (zélfs met chocola is Sinterklaas origineler dan de Coca-Cola man), zélfs de gênante gedichten die me in verlegenheid brachten en voor een kort momentje minder trots lieten zijn op onze Sinterklaas.

Wees trots op wie je bent, en daarbij mag je ook best een beetje vaderlandsliefde hebben zonder je meteen een extreme chauvinist te voelen.
Liefs, Bo.

ps. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Kerstman onder kopje "Santa Claus" voor een wat correctere uitleg (in plaats van mijn Coca-Cola opvatting) over de naam 'Kerstman'. Het is nog veel erger dan ik dacht...
pps. Om toe te lichten hoe onderdrukt mij ik hier soms voel:
- Vragen die mij meerdere keren gesteld zijn: Kom je uit Amsterdam? Oh dan ben je dus Duits! Waar ligt dat, Nederland? HET IS VERDOMME BIJNA JE BUURLAND. Spreken ze daar engels of duits? Nederland is toch een deel van Duitsland?
- Gisteren bij het familiediner vraagt een neefje waar ik vandaag kom, Nederland? >Spreek je daar Nederlands? >ja. >Ken je dan ook álle woorden enzo?
Nee, wij communiceren soms door apengeroep met onze handen onder onze oksels.
- Een oom bij het familiediner: Oh ik ben eens in Nederland geweest! In Brussel, met manneke pis enzo!
Meneer, dat is de HOOFDSTAD van... BELGIË.

Lieve Fransen, Nederland was ooit heel groot en heeft zelfs bijgedragen aan het groot brengen van wat nu de Kerstman is (volgens Wikipedia dan). En om het nog schokkender te maken: Nederland heeft ECHT een eigen taal.