De laatste dag voor de kerstvakantie (en de laatste dag voor de zomervakantie) is het feest op school. Niet de hele dag, maar vanaf twaalf uur (en... de lessen gaan gewoon door, het zijn en blijven fransen).
Laat ik eens beginnen met de kerstlunch waar ik eergisteren over vertelde. Het bleek niet alleen foie-gras en zalm, ik had het kunnen weten. De foie-gras en zalm (met salade, brood en boter) samen, was zelfs alleen het voorgerecht. Daarna kregen we, eh, ik ben de nederlandse naam vergeten... Harricots Verts dan maar, kennen jullie vast wel, mag ik hopen. Harricots Verts als een bosje in een hammetje gerold, met een biefstukje en aardappelkroketjes. Met brood naruurlijk. Daarna het toetje. Je kon kiezen uit twee verschillende combinaties van drie mini taartjes of de beroemde Bûche au chocolat (mijn favoriet). Lekker lunchje. En ik heb de yoghurt, chocolaatjes, kaas, mandarijnen, een peer en koffie maar overgeslagen, want ik moest nog 'gouter'...
De lunch heb ik niet in alle rust gegeten, integendeel! Halverwege het voorgerecht kwam er een hippie-trommelband -geheel in rood-geel hippie tenue- de kantine binnen denderen. Ze begonnen vrolijk een rondje door onze immense kantine maar wij, en vooral onze trommelvliezen, vonden het iets minder geslaagd. En om het nog wat erger te maken hielden ze PAL naast mijn stoel stil om lekker door te trommelen, zij wel, met hun oordoppen in... Tot slot werd alles, ook hoe ze hoofdschuddend naar mijn niet leeg gegeten bord wezen, nog even gefilmd. Bovendien konden we niet opstaan toen we klaar waren omdat ze het hele pad tussen de tafeltjes blokkeerden, en dus moesten ik en mijn arme trommelvliezen daar twintig minuten lang blijven zitten. Maar daarna mochten we dan eindelijk gaan. Toen we de kantine uit kwamen was er in de hal bij de entree een podiumpje gebouwd waarop de jongen met de afro (als je ook maar een beetje anders bent dan de rest val je op, het is en blijft een dorp. Zelfs ik ben al bekend om mijn rode oldskool vans geloof ik) op zijn gitaar ramde en "seven nation army" brulde terwijl een jongen met een paardenstaart van een meter op een drumstel sloeg. We bleven een tijdje kijken tot Lucie en ik besloten dat we toch snel naar de Hyper U moesten omdat we het eten voor het 'gouter' met onze klas vergeten waren. We moesten wel snel zijn want we wilden de Flash Mob niet missen. Een FlashMob is zo'n 'onverwachte' dans met een heleboel mensen die dezelfde dans op hetzelfde moment uitvoeren. Vaak word het gedaan in grote publieke plekken zoals een station. Bij ons was het helemaal niet onverwacht (het stond zelfs op het programmaatje dat bij de entree hing) maar dat maakte het niet minder leuk. Een paar weken geleden heeft een meisje uit terminale een facebook pagina aangemaakt waar leerlingen van Peroch (lycée E. Perochon) op de hoogte werden gehouden en een filmpje konden kijken waarin de dans werd uitgelegd.
De FlashMob werd buiten gehouden en overal op de eerste verdieping gingen raampjes open en kwamen armen en hoofden met filmende mobieltjes naar buiten, het zag er heel leuk uit (Ik zal kijken of ik een link naar een filmpje kan vinden)!
Na de FlashMob ging het meisje van de FlashMob in een knalroze shirtje zingen op het podium, maar (gelukkig) kwam na twee nummers de jongen met de afro en zijn paardenstaart vriend weer, om nog even een schreeuw versie van Black eyed Peas' "tonight's gonna be a good night" te doen. Ik heb liever het MLA in tuschinski, maar ik mag niet klagen want ik zou al helemaal niet durven.
Daarna had mijn klas 'frans' waarin de Gouter plaatsvond. En het was ook meteen het afscheid voor Manon, een meisje dat bij haar moeder in de buurt van Parijs gaat wonen en dus van school wisselt. De meisjes van het internaat (Manon zat ook in het internaat) hadden een heel groot bord met tekstjes gemaakt die allemaal uit waren gelopen door Manons tranen. Ze moet namelijk ook haar even oude stiefzusje achter laten die bij ons in de klas zit én in haar kamer op het internaat slaapt, en met wie ze al in één huis woont sinds haar negende.
Gelukkig was er heel, heel veel eten om ons op te vrolijken: met name zelfgemaakte chocolade taarten, chocolade cakes, chocolade muffins, brownies en chocolade koekjes (en lucie en ik met onze Hyper U koekjes...).
Toen ik daarna naar beneden wilde gaan op weg naar huis kwam ik bijna de trap niet af. Het trappenhuis bestaat uit twee trappen die als een soort dubbele-helix omhoog gaan met stukjes verdieping ertussen. De hele school stond dus op die dubbele-helix naar beneden te kijken, waar een jongen op de begane grond aan het breakdancen was.
Ik vond het heel erg leuk om te zien dat er hier toch nog wat creatieve geesten rondlopen (al zijn ze wat onder ontwikkeld op dat gebied, als het aan mij ligt) en ik heb nu al zin in de laatste dag voor de zomervakantie!
Bisous,
B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten