Kerstfeelings

Eerst even een algemene samenvatting van mijn afgelopen twee weken terug in Frankrijk. Om te beginnen is het eerste trimester (ik ben hier alweer meer dan 100 dagen!) afgerond, en dus kregen we ons trimester-gemiddelde terug. De cijfers gaan hier van 1 tot 20, en het trimester-gemiddelde is het gemiddelde van álle vakken samen. Mijn klas heeft niet bijzonder hoog gescoord, alle acht de klassen van onze jaarlaag niet, want ze vinden dit jaar zo moeilijk. Nou ik zal even toelichten hoe moeilijk het is: in onze klas liggen de gemiddelden tussen 8 (de slechtste) en 14 (de beste). Verreweg het grootste deel heeft 11'en, en de rest twaalven. Ik, een nederlander die grammaticaal het niveau van een vijfjarige heeft, heeft een 12,75. En dat is niet omdat ik een enorme nerd ben, écht niet.
Gisteren at ik trouwens 'Boudin au pommes': een 'Boudin' met appelschijfjes in de oven. Toen ik vroeg wat een 'Boudin' was schoven ze de appeltjes opzij en tikte tegen een wit-rozig ding wat er voor mij gewoon uitzag als een bijzondere worst. 'Oh, dat is gewoon een saucisson!' riep ik uit. Nee hoor, aboslúút geen saucisson. Ik draaide hem eens om, bekeek hem nog eens en concludeerde: 'maar dat is toch écht een worst.' Neehee, geen saucisson! 'Maar het is toch vlees? In zo'n darm gedoe?' vroeg ik verbaasd. Ja, maar geen saucisson. Wat dan wel? Nou, Boudin dus. En Boudin is gewoon Boudin, valt niks over uit te leggen (Ik moet toegeven dat toen ik het at, het niet veel weg had welke saucisson dan ook, maar ik kan het niet anders omschrijven). Ben blij dat ik gezellig Boudin eet met mijn familie, en dat de tantes en buren die elke avond langs komen de hele tijd roepen dat ik zo goed frans spreek (ook al zit ik op dat moment met grote vraagtekens naar mijn aardrijkskunde te staren), want inmiddels is er in Nantes al iemand van gastfamilie gewisseld en zit Debbie uit Mexico in noodsituatie bij een YFU-vrijwiller, wachtende op een nieuwe gastfamilie (de arme Debbie kan niet langer blijven bij deze vrouw van YFU, en als er niet gauw een familie word gevonden gaat ze door naar de volgende YFU'er, om daar verder te wachten).
Ik ben net terug uit Niort, waar we wilden gaan shoppen. We wilden de bus nemen om tien over 1 (die vertrekt bij het station van Parthenay, waar geen treinen meer rijden) maar de bus kwam niet. Gelukkig ging mijn gastmoeder ook naar Niort en die heeft ons opgepikt met de auto. Niort is leuk, maar niet zo'n geschikte shop plek, daarvoor moet je toch echt naar Poitiers (jammer alleen dat een retourtje met de bus naar Poitiers 20€ is, en naar Niort 3€). Maar beide zitten al volledig in de kerstsferen. Vorige week was ik namelijk met de hele familie Coutant naar Poitiers, niet naar 'centre-ville' -ookal vind ik dat véél leuker-, je shopt hier in van die Amerikaans-aandoende shoppingmalls die als eilandjes in een parkeerveld liggen, tegen een stad aangeplakt. Wij gingen naar shop-eilandje Beaulieu (='mooie plek', maar zo mooi was het nou ook weer niet. En de H&M had de grootte van een kleine buurtsuper en het was werkelijk allemaal stom. En behalve de H&M is hier héél populair de Pimkie, een winkel waar ik echt een hekel aan heb). In shopmall Beaulieu was wel iets anders heel leuks: Le plus grande Bûche du monde! Een bûche is iets typisch kersterigs (natuurlijk), het ziet eruit als een boomstammetje (dat is ook de bedoeling), het is een soort gerolde cake met chocola ertussen en erom, echt geweldig.

Kerst, Kerst, Kerst... Alles draait om kerst op het moment. Sinterklaas was bijna vergeten, gelukkig deelde de Duits-lerares chocolade sinterklaasjes uit om uit te leggen dat ze dat vieren in Duitsland. De arme Sinterklaasje waren binnen een minuut verorberd, en toen was het weer Kerst, Kerst, Kerst.
De enige die de pepernoten -die mijn lieve Nederlandse Sinterklazen (meervoud van Sinterklaas?!) hadden opgestuurd- waardeerde, was ik (maar ik waardeerde ze dan ook héél erg!). En dat geldt ook voor de andere sinterklaascadeautjes die ik heb gekregen, Sint & Piet (ik weet niet welke, maar het zijn vast meerdere): bedankt!
Maar goed, Kerst dus. Om te beginnen was er afgelopen maandag een kortere tennistraining om het laatste half uur met z'n allen Carambar (Franse snoepjes die echt íedereen eet. Er staan Frans -oerdomme- moppen op de binnenkant van de papiertjes) en chocola te eten. En elkaar een vrolijke kerst te wensen natuurlijk, twee weken van te voren...
Thuis hebben Juliette, Michou en ik de kerstboom natuurlijk ook tevoorschijn gehaald (een van plastic, maar goed) en het hele huis behangen met lampjes, slingers en sterren (dit alles onder luidde OneDirection muziek, een engelse boy-band waar Juliette echt HELEMAAL WEG van is, en dat meen ik. Ze is er zo'n 24/7 mee bezig).
Er is ook de beroemde kerstmaaltijd op school (en die is niet 's avonds zoals bij ons, maar 's middags aangezien dat een belangrijkere maaltijd is): je moet je inschrijven bij het mevrouwtje van de kantine-chèques (had ik daar al over verteld? Die is dus aangenomen om de betalingen voor de kantine te doen, en de kerstlunch reserveringen op te schijven). Vrijdag krijg je dan, in plaats van de gewone maaltijd, foie-gras en gerookte zalm (en vast nog toetjes en kazen, de Fransen kennende). Ik vertelde dat heel enthousiast aan mijn gastfamilie maar die keek me een beetje raar aan, "natúúrlijk, het is bijna kerst, je denkt toch niet dat er dan géén kerstlunch is?!".
Vervolgens zijn er op vrijdagmiddag activiteiten (óók om de geboorte van Jezus te vieren natuurlijk): nog een keer naar de film 'Intouchables' met de klas (had ik al over die film verteld? GEWELDIG!), volksdansen of een paar andere vage activiteiten. Zoals bekend, is de bioscoop van Parthenay niet geweldig groot, en met een nogal beperkt aantal zitplaatsen. Onze klas was natúúrlijk te laat met inschrijven, dus stelde onze zeer geliefde klassen-déleguéé voor om te gaan volksdansen. Dat idee werd niet al te enthousiast ontvangen dus gaan we nu 'gouter' met de frans-lerares, Mme Forcieri. Gouter betekend een heleboel in het Frans, het kan zijn 'proeven', 'een hapje eten', 'eten tussen lunch en avondeten' en nog veel meer. "Gouter quoi?" vroeg ik een beetje verbaasd. Nou daar hadden ze werkelijk geen idee van. Later werd duidelijk dat iedereen gewoon wat te eten meeneemt en dat gaan we dan gezellig met de Franse lerares (die echt heel geliefd is....) opeten. Niemand heeft er echt zin in want de kerstactiviteiten zijn de eerste twee uur na de LUNCH, de kerstlunch met voie-gras en zalm dus. En de andere klassen gaan lekker naar de bioscoop. Maar goed, ik hou toch niet zo van zalm, dus dan kan ik lekker 'gouter'.
En zaterdag, is het dan éindelijk vakantie!
Maar ik heb mijn eet-gedeelte van deze blog nog niet afgerond, zondag hebben we (ter ere van, rara... die heilige Jezus natuurlijk) een familiediner. En niet zoals in Nederland gezellig met de nichtjes naar oma (wees gerust, dat doen we nog (2x) met kerst zelf). Dit familiediner is íétsje groter. Je kan het vergelijken met het feest met 170 mensen op mijn verjaardag, inclusief feestzaal.

Merry X-Mas!
Bo