De Bioscoop

Vandaag (vrijdag) was het studiedag, en dus had ik afgesproken donderdagavond bij Lucie te gaan slapen met Melanie, Charlotte, Adrien en een andere Lucie (die uiteindelijk niet kwam).
Omdat zij een etentje hadden als reunie en diploma-uitreiking (het Brevet heet dat) op hun collège zou ik om negen uur naar hun toe gaan, maar Michou en Daniel konden me dan niet brengen omdat ze om acht uur met Juliette naar de film gingen. Ik verzekerde ze ervan dat dat echt niet erg was, dat ik wel in mijn eentje een kwartiertje door het donker kon lopen en dat ik in Amsterdam by night (negen uur...) toch echt wel meer risico loop dan in Parthenay by night. Uiteindelijk besloot ik toch maar mee te gaan naar de film, waarom ook niet?
De film begon om acht uur maar we moesten er volgens de Coutantjes toch echt zeker twintig minuten van te voren zijn, want deze film was erg groots en vandaag was de release-dag in Parthenay, wat betekende dat heel Parthenay (dat morgen vrij had) voor de bioscoop deur zou staan. Bovendien draait de film maar een keer per dag, en zijn er maar twee zalen waarvan de grote zaal waarschijnlijk net zo groot is als de grote Rialto zaal (misschien zelfs kleiner)...
En dus stapten we in de auto, en stapten we na één minuut weer uit (de bioscoop is echt letterlijk vijf minuten lopen).
Eerst kwamen we een vriendje van Juliette tegen en bleven we daar even mee praten en vervolgens kwamen we erachter dat de bioscoop nog niet open was (aangezien er vandaag maar één film draaide). We hadden ons ook nog eens in de tijd vergist, de film begon pas om half negen. Na twintig minuutjes wachten kwam de meneer van de bioscoop (naast de enige kassa hangen slecht uitgeprinte fotootjes van hemzelf met een paar mensen) die met zijn sleuteltje rommelde tot de (vergeleken met de rest) hypermoderne schuifdeurtjes open gingen. We waren de eerste die een kaartje mochten kopen, maar bij de kassa moesten we nog eens tien minuten wachten omdat de bonnetjes printer nog moest opwarmen.
Daarna mochten we naar de grote zaal, dezelfde waar ik een paar uur van tevoren nog met vier klassen van school een film had gekeken (toen gingen we via de branddeur naar binnen omdat ze de hypermoderne schuifdeuren niet open kregen).
De film begon minstens een kwartier te laat omdat iededereen (inclusief de man van de bioscoop) gezellig stond te kletsen. Een voor een kwamen buren, klasgenootjes en leraren langs die overal onhandig over stoelen hingen om die verrekte 'Bise' te geven.
Juliette en ik speelde spelletjes op onze iPod en probeerden ons te verschuilen voor de leraren of klasgenootjes die we niet wilden zien (wat absoluut niet lukte aangezien iedereen elkaar kende).
Evenlater ging het licht uit en overal zag je brandende telefoon schermpjes van vriendjes en klasgenootjes van Juliette die druk met elkaar smsten over de franse lerares die met een vrouw ergens in de zaal zat (zo vertelde Juliette, had iemand haar net gesmst) die net op een man leek. Terwijl de jonge generatie parthenay telefonisch roddelde in de bioscoop zaal, bedacht ik me hoe leuk ik deze bioscoop wel niet vind, véél leuker dan de twintig zalen in Pathé. Naar de film gaan is hier niet alleen naar de film gaan, maar veel meer dan dat.
Overigens keek iedereen ook echt naar de film, die echt GE-WEL-DIG was! Een franse film, genaamd: Intouchables. Dus als die uitkomt in Nederland: Ga erheen! Een prachtig verhaal met een heleboel humor, maar ook een dosis drama, met het fijnzinnige franse tintje, zoals alleen franse films dat hebben.
(overgigens vraag ik me wel af hoe deze film ooit goed vertaald kan worden, want naar mijn idee zijn de grapjes alleen compleet in frans taalgebruik. Dus ben ik even blij dat ik dat nu kan verstaan!)
Na afloop ging iedereen natuurlijk buiten staan na-kletsen, en ging ik naar Lucie waar ik nog een film keek, óók in het frans.

Heel veel liefs,
Bo